Ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów, a mianowicie ich położenie, granice, powierzchnie, rodzaj użytku gruntowego, oraz klas gleboznawczych, oznaczenie ksiąg wieczystych, zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty. Podstawową jednostką ewidencyjną jest działka ewidencyjna. Działkę ewidencyjną stanowi ciągły obszar gruntów położony w granicach jednego obrębu, jednorodny pod względem prawnym oraz wytoczony z otoczenia za pomocą linii granicznych. Klasy gleboznawcze ustalane są tylko dla dwóch rodzajów użytków gruntowych, a mianowicie dla użytków rolnych i leśnych. W ewidencji gruntów i budynków wykazuje się także właściciela, a w odniesieniu do gruntów państwowych i samorządowych inne osoby fizyczne lub prawne, w których władaniu znajdują grunty i budynki lub ich części. Wykazane jest również miejsce zamieszkania lub siedziba tych osób, informacje o wpisaniu do rejestru zabytków oraz wartość nieruchomości. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków objęte są domniemaniem zgodności z rzeczywistym stanem faktycznym. Oznacza to, że w każdym postępowaniu administracyjnym toczącym się przed organami państwa nie jest możliwe prowadzenie przeciwdowodu, co do owych danych objętych ewidencją gruntów i budynków.
Niezwykle ważna jest aktualizacja ewidencji gruntów i budynków. W tym zakresie stosuje się szczególne rozwiązania, a mianowicie sami właściciele władający gruntami są zobowiązania zgłaszać właściwemu staroście wszelkie zmiany danych objętych ewidencją gruntów i budynków w terminie 30 dni licząc od dnia powstania zmian. Niezależnie do tego właściwe organy, sądy i kancelarie notarialne przesyłają staroście odpisy prawomocnych decyzji i orzeczeń oraz odpisy aktów notarialnych, z których wynikają zmiany danych objętych ewidencją gruntów i budynków w terminie 30 dni od dnia uprawomocnienia się decyzji, orzeczenia lub sporządzenia aktu notarialnego.